நாம் வசந்த்-ஐ பற்றி தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். ஏனெனில் அவனைப் பார்த்தால் உங்கள் ஆண்குறிகள் விடைத்துக் கொண்டு எழுவதை உங்களால் தவிர்க்க இயலாத அளவுக்கு அவன் ஒரு ஆணழகன். பெண்மையைப் போன்ற மென்மை அவனது பலம். சிவந்த மேனி. முகம் அரும்பு மீசையுடன் அம்சமாய் இருக்கும். இதழ்கள் இளஞ்சிவப்பாய் தேனிலூறிய ரோஜா இதழ்களைப் போல காட்சியளிக்கும். சுவையோ, பலாவின் சுளை வடியும் தேன். அவன் மார்பு வழவழப்பாய் சரிந்திடும் அழகு. இடை சிறியது. அவன் மிகவும் மெல்லிய உடலமைப்புடையவன். நல்ல உயரம். கண்கள் கருகருவென காந்தள் மலர் போன்று விரிந்திருக்கும். புருவங்கள் முடி அடர்ந்து அவன் சிவந்த முகத்தில் எடுப்பாய் தெரியும். நாசியழகு எள்ளுப்பூ போன்றது. அவன் பின்னழகு பெரியது. சதைப்பிடிப்பான பிருஷ்டக் கோளங்கள் உடையவன். பார்த்தால் கை வைக்கத் தோன்றும் வளைவுகள் அவன் உடலில் அதிகம். இவ்வளவு இருக்கும் வசந்த்-ஐ யாருக்குத் தான் பிடிக்காமல் போகும்…?
அப்படி பிடித்துப் போய் அவனை அடைய எண்ணி அலைந்து திரியும் ஒரு ஜீவன் தான் சிவா. ஆட்டோ டிரைவர். அவனுடைய ஆட்டோவில் தான் 19 வயது வசந்த் தினமும் பயணம் செய்வான். வசந்த் சென்னையில் தனது அத்தை வீட்டில் தங்கி படிக்கும் பையன். அவன் சொந்த ஊர் ஈரோடு. மிகவும் வசதியான குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவன். அவனது அத்தைக்கு குழந்தைகளே இல்லை என்பதால் இவனை எடுத்து சிறுவயது முதல் வளர்த்து படிக்க வைக்கவும் செய்கிறார்கள். மற்றபடி அவனுடைய குடும்பத்தில் அவனது அண்ணன் ஒருவன், தம்பி ஒருவன். கல்லூரி விடுமுறையின் போதெல்லாம் வசந்த் ஈரோட்டிற்குச் செல்வான். அவ்வாறு அவன் செல்கையில் அவன் உற்சாகம் அதிகமாயிருக்கும். அதற்கு காரணம் அவனது இன்னொரு அத்தையின் மகன் ராஜேஷ். அவனுக்கும் இவன் வயது தான். இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன் தன்னை ராஜேஷிடம் இழக்கும் வரை வசந்த் அவனுக்கு சரிசமமான போட்டி. ஆனால் ராஜேஷிடம் தன்னை இழந்த பின், அவனுக்கு அடிமையாகவே மாறிப்போனான்.
ராஜேஷ் ஓரினச்சேர்க்கையில் விருப்பம் இல்லாவிட்டாலும், வசந்த்தின் அழகில் கொஞ்சம் மயங்கித் தான் போனான். அவனது எடுப்பான பின்னழகு அவனை அவ்வாறு மயக்கி விட்டது. வசந்த்-ஐ பொறுத்த வரை, சிறு வயது முதல் ராஜேஷ் மீது ஈர்ப்பு இருந்தது. ஒரு நாள் அதற்கான சந்தர்ப்பமும் அமைந்த போது அதை சரியாகப் பயன்படுத்திக் கொண்டான். இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு நடந்த அந்த இன்பமான நிகழ்ச்சியில், வசந்த் தனக்கு ஆண்களின் உடல் சார்ந்த ஈர்ப்புகள் எதிலெதிலெல்லாம் இருக்கின்றன எனக் கண்டுகொண்டான்.
ராஜேஷ் உடல் முழுதும் ரோமக்கட்டுடையவன். அது வசந்த்திற்கு மிகவும் பிடித்த விஷயம். ராஜேஷின் உடலில் இருந்து வரும் வியர்வை மணம். அதுவும் வசந்த்திற்கு பிடிக்கும். ராஜேஷின் நீளமான பெரிய ஆண்குறி. அதன் மீது வசந்த்திற்கு ஒரு வெறியே உண்டு. அந்த தடித்த கருத்த தண்டினை தன் வாயில் வைத்து நேரம் போவதே தெரியாமல் சுவைத்துக் கொண்டிருப்பதில் அவனுக்கு அலாதி பிரியம்.
ஆனால், சென்னையில் இருக்கும் போது, வசந்த்திற்கு காமம் தலை தூக்கும் போதெல்லாம் அதை அடக்க சரியான ஆடவன் கிடைக்கவில்லை. தினமும் தன்னை ஆட்டோவில் ஏற்றிச் செல்லும் சிவாவைக் கண்டு அவன் பெருமூச்சு விடாத நாளில்லை. அதிலும், அவன் திறந்திருக்கும் சட்டையின் வழியே தெரியும் ரோமம் செறிந்த மார்பு, அவன் அருகில் அமர்ந்து கொண்டு ஆட்டோவில் செல்லும் போது அவன் மீதிருந்து வரும் வியர்வை மணம், அவனது அழகிய ஆண்மை நிறைந்த முகம், கூரிய மீசை, என அனைத்தும் வசந்த்-ஐ கவர்ந்திழுக்கும். இருந்தாலும் அவனுக்கு இயல்பாகவே இருக்கும் பயத்தினால், அவன் அமைதியாய் இருந்துவிடுவான். சிவாவிற்கு வசந்த் மீது இருக்கும் வெறி என்னவென்று அறிந்திருந்தால் வசந்த் என்றைக்கோ சிவாவின் மடியில் விழுந்திருப்பான்.
அன்று வழக்கம் போல் கல்லூரிக்கு கிளம்பினான். சிவாவுடன் தான் பயணம். அவன் அருகில் தான் அமர்ந்திருந்தான். பெருமூச்சு விட்டுக் கொண்டும், சிவாவை பல கோணங்களில் கற்பனை செய்து கொண்டும் மட்டுமே அவனால் செல்ல முடிந்தது. இறங்க வேண்டிய இடம் வந்ததும் ஆட்டோவில் இருந்து இறங்கினான், இறங்க மனமில்லாமல். பின்னர் கல்லூரிப் பேருந்திற்காக காத்திருக்க துவங்கினான். அதற்குள் தன் கைபேசியில் குறுந்தகவல் அனுப்பத் தேவையான பூஸ்டர் அக்கவுண்ட் தீர்ந்து போனது நினைவுக்கு வந்தது. அருகில் இருந்த செல்போன் ரீச்சார்ஜ் கடைக்குச் சென்றான். அங்கும் வசந்த்திற்கு ஒரு வேலை இருந்தது. அது அங்கிருக்கும் முகமது அன்சாரி எனும் 17 வயது வாலிபனைப் பார்த்து ரசிப்பது. அவன் அந்தக் கடையில் அமர்ந்து கொண்டு ரீச்சார்ஜ் செய்ய வருபவர்களுக்கு உதவி செய்பவன். ஆனால், மகா முசுடு. யாரிடமும் சிரித்து பேசவே மாட்டான். எப்போதும் கடுகடுவென இருப்பான். இருந்தாலும் அவன் அழகு குறைவதில்லை. அன்சாரி, பன்னிரெண்டாம் வகுப்பு படிக்கும் மாணவன். எப்போதும் கடையில் இருப்பதில்லை. காலையில் கொஞ்ச நேரமும் மாலையில் கொஞ்ச நேரமும் இருப்பான். வசந்த் கல்லூரி செல்லும் நேரத்திலும், கல்லூரியிலிருந்து திரும்பும் நேரத்திலும் கட்டாயம் அன்சாரியைப் பார்க்க தவறமாட்டான். ஆனால், அவன் இவனிடத்தில் கொஞ்சமும் முகம் கொடுத்து பேசமாட்டான்.
யார் பேசினால் என்ன, பேசாவிட்டால் என்ன… கொஞ்ச நாளாக ஏதோ ஒரு எண்ணில் இருந்து வசந்த்திற்கு அவ்வப்போது குறுந்தகவல்கள் வருகின்றன. அது யார் அனுப்புகிறார்கள் என்று அவனுக்குத் தெரியாது. அவன் சிவாவின் மீது தான் சந்தேகப்பட்டான். ஏனெனில் ஒரு நாள் சிவா இவன் எண்ணைக் கேட்டுப் பெற்ற பிறகு தான் அந்த தகவல் வரத் துவங்கியது. எனினும், நேற்று இரவு அந்த தகவல் வந்த போது இவனால் பதிலளிக்க இயலவில்லை. அந்த தகவல் எப்போதும் காம நெடியுடன் இருக்கும். வசந்த்திற்கு இது ரொம்பவும் பிடிக்கும். அது சிவா தான் என்று அவன் ஏறக்குறைய முடிவு செய்து வைத்திருந்தான்.
அன்சாரியிடம் சென்று தனக்கு மெஸேஜ் பூஸ்டர் போடுமாறு கேட்டான். அன்சாரி வழக்கம் போல முறைப்பாக இருந்தான். வசந்த் அவனை தலை முதல் கால் வரை ரசித்தான். பெருமூச்செறிந்தான். பின்னர் அங்கிருந்து சென்றான். அவன் கைபேசியில் குறுந்தகவல் வந்த ஒலி. எடுத்துக் காண்கையில் அது பூஸ்டர் கார்டு போடப்பட்டதற்கான மெஸேஜ். அந்த தகவலை அழிக்க அவன் எத்தனிக்கையில், ஒரு சிறு விஷயத்தை அவன் கவனித்தான். அன்சாரி எந்த எண்ணிலிருந்து பூஸ்டர் கார்டு அப்டேட் செய்தானோ, அந்த எண்ணிலிருந்து தான் வசந்த்திற்கு தினமும் காம நெடி வீசும் தகவல்கள் வருகின்றன. அவன் மீண்டும் ஒரு முறை பார்த்தான். சந்தேகமே இல்லை. அதே எண் தான். வசந்த்திற்கு நெஞ்சு படபடவென அடித்துக் கொண்டது. அப்படியானால், தனக்கு தகவல் அனுப்புவது அன்சாரியா…? அவனால் நம்பவே முடியவில்லை. இருந்தாலும் அதை வேறு விதமாய் உறுதி செய்து கொள்வது என முடிவு செய்தான். கல்லூரிக்கு அமைதியாய் சென்றான். அன்று மாலை வீட்டிற்கு வந்து சேர்ந்ததும் அந்த தகவலுக்காக காத்திருந்தான். இரவு எட்டு மணியானதும் தகவல் வந்தது.
“ஹாய் வசந்த்…. உன் உடம்பு முழுக்க எப்ப எனக்கு குடுப்ப…?” இப்படி இருந்தது அந்த தகவல். வசந்த் இப்போது பதில் அனுப்பினான்.
“ஹாய் அன்சாரி… என் உடம்பு உனக்கு எப்பவும் கிடைக்கும். இப்ப கூட இஷ்டப்பட்டா வா…” என்று அனுப்பினான். பதிலுக்கு காத்திருந்தான். ஏறக்குறைய ஒரு மணி நேரம் ஆகியும் பதில்லில்லை. வசந்த் விடுவதாயில்லை.
“என்ன அன்சாரி… பதிலே காணோம்…” மீண்டும் ஒரு தகவல் அனுப்பினான்.
“அன்சாரியா…? யார் அது…?” என்று பதில் வந்தது.
“நீ தான் அன்சாரி… காலைல நீ பூஸ்டர் பேக் போட்டியே அப்பவே உன் நம்பர்தான்னு கண்டுபிடிச்சிட்டேன்….” வசந்த் தகவல் அனுப்பினான்.
“ஐயோ… சாரி வசந்த்… தப்பா நினைக்காத… நான் தான் அன்சாரி… சாரி சாரி…” அவன் பயந்து போயிருப்பது தெரிந்தது.
“லூசு அன்சாரி… சாரியாவது கீரியாவது… உன்ன பார்த்து பார்த்து நான் ஏங்காத நாளே இல்ல… இவ்ளோ நாள் வேஸ்ட் பண்ணிட்டோமேன்னு எனக்கு என் மேலயே ஆத்திரமா வருது…” வசந்த் திரும்பி அனுப்பினான்.
“ஹேய்… ரியலி… வாவ்… எப்ப நாம மீட் பண்ணலாம்னு சொல்லு…?” அன்சாரி கேட்டான்.
“சொல்றேண்டா… எங்க வீட்ல அடுத்த வாரம் ரெண்டு நாள் எல்லாரும் ஊருக்கு போறாங்க… அந்த சமயத்துல சொல்றேன்… ஆமா, உனக்கு யாராவது ஆளு இருக்காங்களா…? எப்படி சமாளிக்கிற….?” வசந்த் ஆச்சரியமாய்க் கேட்டான்.
“அத ஏன் கேக்குற…? அதான் ஆட்டோ சிவா இருக்கானே… அவன் அடிக்கடி என்கூட பண்ணுவான்…” அன்சாரி கேட்டான்.
“நிஜமாவா சொல்ற…?” வசந்த்திற்கு ஆச்சரியமாகவும், ஒரு புறம் சந்தோஷமாகவும் இருந்தது.
“நிஜமா தாண்டா…” அன்சாரி சொன்னான்.
“சிவாவ நினச்சு நான் கையடிக்காத நாளில்ல தெரியுமா…?” வசந்த் வெளிப்படையாகச் சொன்னான்.
“அப்படியா… ரொம்ப நல்லதா போச்சு… நான் வரும் போது சிவாவையும் கூட்டிட்டு வர்றேன்…” அன்சாரி சொன்னான்.
“வாவ்…. கண்டிப்பாடா… ரெண்டு பேரும் வந்தா நான் வேணாம்னா சொல்லப்போறேன்.. கண்டிப்பா நாம மூணு பேரும் சேர்ந்து நல்லா என்ஜாய் பண்ணலாம்…” வசந்த் சொன்னான்.
இப்படியே அவர்கள் இருவரும் தகவல்களைப் பரிமாறிக் கொண்டனர். அன்று இரவு முழுதும் வசந்த் தூங்குவதற்கு மிகவும் சிரமப்பட்டான். அவன் உடல் முழுதும் வாடிப் போனது. மறுநாள் காலை வழக்கம் போல் கல்லூரிக்குப் புறப்பட்டு சிவாவின் ஆட்டோவில் ஏறிய போது, சிவா இவனைப் பார்த்து புன்னகைத்தான். எவ்வளவு கவர்ச்சியாக இருக்கிறான் சிவா என நினைத்துக் கொண்டான். வசந்த் அமர்ந்தவுடன்,
“இப்படி தள்ளி உக்காரு வசந்த்” என்று சொல்லிக் கொண்டே சிவா அவன் இடையில் கையை வைத்து நகர்ந்தினான். சிவாவின் கைகள் தன் இடையைச் சுற்றியவுடன், வசந்த்தின் உடல் முழுதும் ஜிவ்வென்ற ஒரு உணர்ச்சி பரவியது. அவன் நெளிந்தான். சிவாவோ, இடையை நன்றாய் வருடி தன் கைகளால் ஒரு அழுத்து அழுத்திவிட்டுத் தான் ஓய்ந்தான்.
“நேத்து நம்ம அன்சாரி ஃபோன் பண்ணி விஷயத்த சொன்னான்…” சிவா, வசந்த்திற்கு புரியுமாறும் வேறு யாருக்கும் புரியாதவாறும் சொன்னான்.
“ஓ… சரி… சரி… நான் அடுத்த வாரத்துல சொல்றேன்….” வசந்த்தும் அப்படியே பேசினான்.
ஆட்டோவில் இருந்து இறங்கியவுடன், நேரே செல்ஃபோன் ரீச்சார்ஜ் கடைக்குச் சென்றான். அன்சாரி அங்கு அமர்ந்திருந்தான். வசந்த்-ஐ பார்த்தவுடன் புன்னகைத்தான். இது வரை அவன் சிரித்து வசந்த் பார்த்ததே இல்லை. வசந்த் கல்லூரிக்குச் சென்றுவிட்டான். அன்று இரவு ஏறக்குறைய ஒரு திட்டத்தை வசந்த் வகுத்துவிட்டான். அதாவது அடுத்த வாரம் செவ்வாய் மாலை அவன் அத்தையும் மாமாவும் கிளம்பி ஒரு திருமணத்திற்காக நாசிக் செல்கிறார்கள். வருவதற்கு இரண்டு மூன்று நாட்கள் ஆகும். இரவில் வசந்த்திற்கு துணையாக வேலைக்கார கிழவன் படுத்துக் கொள்வான். ஆனால், அவனை இரவில் அவன் வீட்டிற்கு அனுப்பிவிடுவதென வசந்த் முடிவு செய்தான். கிழவனிடம் தன் நண்பர்கள் தனக்கு துணையாய் வருவதாக கூறி அனுப்பிவிட்டால் அவர் சென்றுவிடுவார் என வசந்த்திற்கு தெரியும்.
திட்டம் சிவாவிடமும், அன்சாரியிடமும் தெரிவிக்கப்பட்டது. செவ்வாய் இரவு கடைசி சவாரி வரும் போது, அன்சாரியை அழைத்துக் கொண்டு வருவதாய் முடிவு செய்யப்பட்டது.
அன்று இரவும் வந்தது. மணித்துளிகள் செல்லச் செல்ல வசந்த்தின் உற்சாகம் கூடிக்கொண்டே வந்தது. படபடப்பும் அதிகமாகியது. அவன் வீட்டின் மேல் மாடியில் நின்று கொண்டு தெருவையே கவனித்துக் கொண்டிருந்தான். அவன் வீடு தனி சுற்றுச் சுவர்க்குள் இருக்கும் பெரிய மாளிகை ஆகும். சுற்றிலும் கொஞ்சம் தோட்டமும் உண்டு. தனிமை அதிகம் இருக்கும் சூழல் அங்கு நிலவியது. அவன் வீட்டுக்கு முன்புறம் இருக்கும் ஒரு தெருவில் தான் சிவாவின் வீடு இருக்கிறது. அதனால் அவன் வந்து சேர கொஞ்ச நேரம் தான் ஆகும் வீட்டிலிருந்து.
கதவு திறக்கப்பட்டது. சிவாவும், அன்சாரியும் உள்ளே வந்து கதவைச் சாத்தினர். வசந்த்திற்கு உடல் முழுதும் ரத்தம் சூடாகியது. வசந்த் வாசற்கதவைத் திறக்க ஓடி வந்தான். கதவைத் திறந்தவுடன் அங்கு சிவாவும் அன்சாரியும் மிகவும் புத்துணர்ச்சியுடன் நிற்பதைக் கண்டான். அப்போது தான் குளித்துவிட்டு புது ஆடைகளை அணிந்து கொண்டு வந்திருப்பதைக் கவனித்தான். அவர்களின் ஆணழகில் கிறங்கிப் போனான் வசந்த். சிவாவும் அன்சாரியும் உள்ளே வந்தனர். அவர்களை நேராக மாடிக்கு அழைத்துச் சென்றான் வசந்த். அங்குதான் அவன் அத்தையும் மாமாவும் தூங்கும் முக்கிய படுக்கையறை உள்ளது. முழுதும் குளிர்சாதன வசதி செய்யப்பட்ட மிகப் பெரிய அறையாகிய அதில் கட்டில் மிகவும் பெரியது. அதனால் அந்த அறையையே வசந்த் தெரிவு செய்திருந்தான். அவன் அறைக்குள் சென்றவுடன் அவன் பின்னாலேயே வந்த அன்சாரி அவனை பின்புறமாக அனைத்துக் கொண்டான்.
சிவா முன்புறம் வந்து வசந்த்தின் தலையைப் பிடித்து தன் முகத்தில் வைத்து அழுத்தி, அவன் இதழ்களைக் கடித்து முத்தமிட்டான். வசந்த்திடமிருந்து மிக மெல்லிய முனகல் சத்தம் கேட்டது. பின் புறமாக அன்சாரி வசந்த்தின் கழுத்தில் தன் உதடுகளை உரசியும் வெப்ப மூச்சுக்காற்றால் கிளர்ச்சியுண்டாக்கியும் வசந்த்தை தயார்படுத்தினர். வசந்த் அப்படியே சரணடைந்தான். எந்த எதிர்ப்பும் தெரிவிக்கவில்லை. சிவாவும் அன்சாரியும் சேர்ந்து வசந்த்தை கட்டிலில் தள்ளினர். அவன் அப்படியே விழுந்து கிடந்தான். இரண்டு நிமிடத்தில் அவன் ஆடைகள் விடைபெற்றன. ஒரு புறம் சிவா, ஒரு புறம் அன்சாரி என இருவரும் சேர்ந்து வசந்த்தின் உடலை சுவைத்தனர். அவன் மார்பின் மென்மையான சதைகளை சிவா நறுக்நறுக்கென கடித்தும், அன்சாரி ஈரமான நாக்கால் நக்கி, உதடுகளால் உளப்பியும் அவனை தத்தமது முறைகளில் சுவைத்துக் கொண்டிருந்தனர். வசந்த்தின் கண்கள் செருகிக் கொண்டன. அவன் வாய் திறந்து கொண்டு அவன் ஆவென்றும் கேவென்றும் கத்தினான். அவன் எவ்வளவு வேண்டுமானலும் கத்தலாம். யாருக்கும் கேட்காது அந்த அறையைத் தாண்டி.
சிவா எழுந்து தன் ஆடைகளைக் களையத் துவங்கினான். அன்சாரி இன்னும் வசந்த்தின் உடலைத் தான் நக்கிக் கொண்டிருந்தான். சிவாவின் ஆடையில்லா மார்பின் ரோமங்கள் எல்லாம் அப்படியே ஒரு கரும் கம்பளிப் போர்வையைப் போர்த்தினாற் போல இருந்தன. அவன் தன் உள்ளாடையைக் கழற்றியதும், 7 அங்குல கருநாகம் சடாரென்று வெளிப்பட்டு வசந்த்தைப் பார்த்து தன் இளஞ்சிவப்பு முகம் காட்டி சிரித்தது. வசந்த் அதை கவனித்தான். தன் வாயைத் திறந்து சிவாவை அழைத்தான். சிவா தன் கால்களைப் பரப்பு கட்டிலில் ஏறி வசந்த்தின் வாயில் தன் ஆண்குறியை நுழைத்தான். சூடான, ஈரமான ஒரு மெதுமெது பரப்பில் அவன் ஆண்குறி நுழைந்ததும் அவன் உடல் புல்லரித்தது. வசந்த்தின் தொண்டைவரை தன் ஆண்குறியை அழுத்திச் செலுத்தினான் சிவா.
சுகமான உணர்ச்சி அவன் உடல் முழுதும் பரவியது. சிவாவின் ஆண்குறி கொஞ்சம் தடிப்பாகியது. வசந்த்தின் வாய் முழுதும் கொள்ளவில்லை. இருந்தாலும் அவன் நன்றாய் உறிஞ்சி சுவைத்துக் கொண்டிருந்தான். சிவா தன் ஆண்குறியை கொஞ்சம் வெளியே எடுத்து, இளஞ்சிவப்பு நிற குறி மொட்டை வசந்த்தின் வாயில் வைத்து இழைத்தான். அதிலிருந்து விந்து முன் திரவம் கொஞ்சம் கசிந்து உப்பு கரிப்பான சுவையுடன் வசந்த்தின் வாயில் பரவிக் கொண்டிருந்தது. வசந்த்தின் கண்கள் நன்றாய் மூடிக் கொண்டு அவன் தன்னை மறந்து அந்த ஆண்குறியின் சுவையில் ஈடுபட்டிருப்பது நன்றாய் தெரிந்தது.
அன்சாரி சும்மா இருக்கவில்லை. வசந்த்தின் கீழுடலை பதம் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். வசந்த்தின் ஆண்குறிக்கு மேல் கொஞ்சமாய் இருக்கும் மென்மையான மயிர்க்கூட்டத்தில் முகம் புதைத்து நன்றாய் முகர்ந்தான் அன்சாரி. பின்பு வசந்த்தின் ஆண்குறியை சுவைத்தான். அப்படியே விரைப்பைகளை நக்கிச் சுவைத்தான். பின் இன்னும் கீழே இறங்கி, வசந்த்தின் புணர்குழை இருக்கும் பகுதியை நோக்கி சென்று கொண்டிருந்தான். வசந்த் தன் கால்களை மெல்ல தூக்கி அன்சாரியின் நாக்கு தீண்டுவதற்கு ஏதுவாக காட்டினான். அன்சாரி மெல்ல மெல்ல வசந்த்தின் கால்களைத் தூக்கி அவன் புணர்குழையை ஒரு முறை நக்கிவிட்டு அதை ஆசை தீர கண்டுகளிக்க எண்ணி சற்று முகத்தை தள்ளி வைத்து கவனித்தான். வசந்த்தின் பின்வாசலின் அழகே அழகு. இளஞ்சிவப்பாய் இரு ரோஜா இதழ்களை சேர வைத்தாற் போல அந்த வாசல் வழி தென்பட்டது. அதைச் சுற்றிலும் ரோமங்கள் இன்றி மென்மையாய் இருந்தது.
அன்சாரியின் கண்கள் அகல விரிந்தன. அவன் நா ஊறியது. தன் முகத்தை அந்த பிளவில் புதைத்து தன் நாவால் அந்த இதழ்களை வருடினான். வசந்த்தின் உடல் இப்போது அசைந்து கொடுத்தது. ஆனால், சிவா அதை இறுகப் பிடித்துக் கொண்டு அவன் தொண்டை வரை தன் ஆண்குறியைத் திணித்தான். அன்சாரி எழுந்து சிவாவைப் பார்த்தான்.
“சிவா… இத வந்து பாரு… நீ மயக்கம் போட்டுடுவ… சூப்பரா இருக்கு…” அன்சாரி சிவாவைத் தூண்டினான்.
சிவா வசந்த்தின் வாயிலிருந்து தன் ஆண்குறியை வெளியே எடுத்துவிட்டு அவன் பின்னழகை ரசிக்கச் சென்றான். வசந்த்தின் இடுப்பைப் பிடித்து நன்றாய் தூக்கி அவன் கால்களை பரப்பச் செய்து பார்த்தான்.
“வாவ்… எப்பா… இவன போட்டா தாண்டா எனக்கு அடங்கும்…” என்று சிவா சொல்லிக் கொண்டே, தன் முகத்தை அந்தப் பிளவில் புதைத்தான். தன் நாக்கை கத்தி போல் கூர்மையாக்கி, வசந்த்தின் வசந்த வாசலில் வண்டியாக செலுத்தினான். நாக்கைச் சுழற்றி அந்த ரோஜா இதழ்களின் மென்மையை ரசித்தான்.
பின்னர் அன்சாரியிடம் சொல்லி தன் ஆண்குறியை நன்றாய் எச்சில் விட்டு சுவைக்கச் சொன்னான். அன்சாரிக்குத் தெரியும் சிவா புணர்ச்சி கொள்ள தயாராகிவிட்டானென்று. அவன் உடல் ஒரு நொடி சிலிர்த்தது. ஒவ்வொரு முறை சிவா தன்னை புணர்ந்த போதும் அவனது அந்த தடித்த பெருத்த ஆண்குறி தன்னைக் கிழித்துக் கொண்டு உள்நுழைவதை அவன் உணர்ந்ததுண்டு. இன்று வசந்த்தும் உணர்ந்து கொள்வான் என அவன் அறிவான். அவன் சற்றும் தாமதிக்காமல் தனக்கு மிகவும் பிடித்த சிவாவின் ஆண்குறியை வாய்க்குள் வாங்கிக் கொண்டான். ஏற்கனவே வசந்த்தின் எச்சில்லில் ஈரமாகியிருந்த அந்த ஆண்குறியை தன் தொண்டைவரை வாங்கிக் கொண்டு சுவைத்தான். நன்றாய் எச்சிலொழுக நனைத்தான்.
வசந்த்தின் உடலோ கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் பதட்டமாகிக் கொண்டிருந்தது. ராஜேஷ் கொடுத்த அந்த வலியையும், சுகத்தையும் இப்போது சிவா தரப்போவது உறுதியானது. அவன் கால்கள் நன்றாய் உயர்த்தப்படுவதை அவன் உணர்ந்தான். ஆனால் அவன் முகத்தில் அன்சாரி வந்து அமர்ந்து கொண்டு தன் ஆணுறுப்பை வாயில் திணித்து வசந்த்தை பேசவும் விடாமல் எதையும் காணவும் விடாமல் செய்துவிட்டான். அன்சாரியின் அழகிய சிவந்த ஆண்குறியை வசந்த் வெறி கொண்டு சுவைத்தான். அவன் முகமெல்லாம் ஆண்குறியின் மணமும், எச்சிலின் ஈரமும் தான். அவன் முகத்தில் அன்சாரியின் பின்னழகு வந்து பரவிக் கிடந்தது. வசந்த்தின் புணர்குழையில் ஒரு சிறு தீண்டலுணர்வு தெரிந்தது. சிவாவின் ஆண்குறி வந்து தடவிச் சென்றது. பின்னர் தன் உடலே கிழிவது போன்ற ஒரு வலி. அவனால் கத்த முடியவில்லை. தொண்டை வரை அன்சாரியின் ஆண்குறி அடைத்துக் கொண்டு அவனைக் கத்த விடாமல் செய்தது.
சிவா கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் உள்ளே முழுதும் நுழைந்துவிட்டான். அவனுக்கு சொர்க்கத்தில் இருப்பதைப் போன்ற உணர்ச்சி. அங்கேயே இருந்துவிட வேண்டுமென்ற ஆசை. அவன் மெதுவாக வெளியே எடுக்கத் துவங்கினான். முழுதும் வெளியே வரும் முன் மீண்டும் உள்ளே நுழைந்தான். முதலில் மெதுவாக துவங்கிய இந்தக் கலவி நடனம் நேரம் செல்லச் செல்ல வேகம் பிடித்தது. வசந்த்திற்கு வலியெல்லாம் குறைந்து சுகம் பரவத் துவங்கியது. சிவாவின் ஆண்குறி பெரியதாய் இருந்ததால், வச்ந்த்தின் உடல் குழிக்குள் இருக்கும் சுகத்தின் குறிப்பிடங்களை சென்று வருடி அவனுக்கு சிலிர்ப்பைத் தந்தது. அவன் ஆண்குறியில் இருந்து விந்து முன் திரவம் வழிந்தது. அன்சாரி இப்போது அந்த குழகுழப்பான தேன் போன்ற திரவத்தை நக்கியும் வசந்த்தின் ஆண்குறியை தன் வாய்க்குள் வைத்து உறிஞ்சிக் கொண்டும் வசந்த்தை மும்முனைத் தாக்குதலுக்கு உட்படுத்திக் கொண்டிருந்தனர்.
சிவாவிற்கு மூச்சு இரைத்தது. அவன் கைகள் வசந்த்தின் தொடைகளை இறுக்கி அழுத்தின. அவன் பெருத்த ஆகாகாரத்துடன் வசந்த்திற்குள் வெடித்தான். விந்து சூடாய் வசந்த்தின் உடலுக்குள் பாய்ந்தது. சிவாவிற்கு மூச்சு பயங்கரமாய் இரைத்தது. அவன் தன் ஆடலை நிறுத்தினான். மெதுவாக வசந்த்தின் உடலில் இருந்து பின்வாங்கினான். தன் ஆண்குறியை உருவி விட்டு அன்சாரியின் கைகளைப் பிடித்து இழுத்தான். அப்படியே கழிவறைக்குள் சென்றுவிட்டான் சிவா. அன்சாரி இப்போது வசந்த்தை நன்றாய் மல்லாந்து படுக்கச் செய்தான். வசந்த் சுகத்தில் அப்படியே முனகிக் கொண்டு கிடந்தான்.
“வசந்த்… இப்ப நான் பண்ண போறேன்… எவ்ளோ நாள் ஆச தெரியுமா…” என்று சொல்லிக் கொண்டே அன்சாரி, தன் பெரியா அண்குறியை ஒரே குத்தில் நுழைத்தான் வசந்த்தின் உடலுக்குள். ஏற்கனவே சிவாவின் ஆட்டத்தில் திணறிப்போய் விந்து வழிந்து தளர்ந்திருந்த அந்த துளை அன்சாரியின் ஆண்குறியை அப்படியே உள்வாங்கிக் கொண்டது. அன்சாரி சிவாவைப் போல இல்லாமல் வேக வேகமாய்ப் புணர்ந்தான். வசந்த்தால் வாய் விட்டு கத்தாமல் இருக்க முடியவில்லை. அன்சாரி முன்னோக்கி சாய்ந்து வசந்த்தின் முலைகளைக் கடித்தான். வசந்த் இன்னும் உரக்கக் கத்தினான். அதற்குள் சிவா தன்னைச் சுத்தம் செய்து கொண்டு வந்தான். வசந்த்தின் வாயில் தன் வாயை வைத்து அவனைக் கத்தவிடாமல் செய்தான். வசந்த்தின் இதழ்கள் மிக அழகானவை. சிவா மேலுதட்டையும் கீழுதட்டையும் கடித்தும், அரைத்தும், கவ்வியும், உறிஞ்சியும், மென்றும் தின்று சுவைத்துக் கொண்டிருக்கையில், அன்சாரி ஆரவாரமாய் வசந்த்தைப் புணர்ந்து கொண்டிருந்தான். வெகு நேரம் நடந்த இந்த காம விளையாட்டில் முடிவு நெருங்கியது. அன்சாரி தன் பங்கிற்கு தன்னை வசந்த்திற்குள் ஊற்றினான். அன்சாரிக்கு மூச்சு இரைத்தது. அப்படியே வசந்த்தின் மீது படுத்துக் கொண்டான்.
சிவாவின் ஆண்குறி இப்போது தயாராகிவிட்டது அடுத்த சுற்றுக்கு.
“சிவா… கொஞ்சம் ரெஸ்ட்….” வசந்த் பாவமாய்க் கேட்டான்.
“நீ ரெஸ்ட் எடுடா செல்லம்… நான் என் வேலைய பாத்துக்குறேன்…” என்று சிவா சொல்லிவிட்டு வசந்த்தின் கால்களை தூக்கினான். வசந்த்தால் எதுவுமே சொல்லவோ செய்யவோ முடியாத நிலை. அவன் என்ன செய்யலாம் என்று யோசனை செய்து கொண்டிருந்த போதே அவன் சிவாவால் மீண்டும் புணரப்பட்டான்.
அன்று இரவு 2 மணிக்குத் தான் சிவா அன்சாரி இருவருமே அடங்கினார்கள். மூவரும் தூங்கினர். வசந்த் பேய்த்தூக்கம் தூங்கினான். அவன் உடல் முழுதும் சுகமும் வலியும் நீக்கமற நிறைந்திருந்தன. அடுத்த நாள் காலை எட்டு மணிக்குத் தான் வசந்த் எழுந்தான். அவன் உடலை மெல்ல அசைத்து எழுந்து நின்றான். தலை கிறுகிறுத்தது. உடலெங்கும் பற்கள் பட்ட காயங்கள். புணர்குழையை கண்ணாடியில் பார்க்க முயற்சித்தான். இளஞ்சிவப்பாய் அது நன்றாய் விரிந்து கிடந்தது. சிவா அப்போது தான் எழுந்தான்.
“வசந்த்… என்ன பாக்குற…? போய் குளிச்சிட்டு காலேஜ்கு ரெடியாகு… உடம்ப பார்த்துக்க… இன்னைக்கு ராத்திரி அடுத்த ரவுண்டு இருக்குல்ல…” என்று சொல்லிவிட்டு கண்ணடித்தான். வசந்த் நடக்க முடியாமல் நடந்து சென்று குளியலறைக்குள் நுழைந்தான். இரவுக்காக தன்னை ஆயத்தம் செய்து கொள்ளத் துவங்கினான் ஆர்வமுடன்….!
(முற்றும்)
No comments:
Post a Comment